Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου

                          Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου

   Η μοναξιά κτυπά κάποια στιγμή όλους τους ανθρώπους αν και είναι γεγονός ότι οι μεγαλύτερες ηλικίες  νιώθουν πολλές φορές περισσότερη μοναξιά απ’ όσο οι μικρές. Επιπλέον, πολλές φορές η μοναξιά δεν είναι μόνο ζήτημα φίλων, συντροφιάς , αλλά και ζήτημα εσωτερικό, ψυχολογικό, ζήτημα αντιξοοτήτων. Την εποχή της κοινωνικής δικτύωσης θα αναρωτιόταν κανείς πώς γίνεται να αισθανόμαστε μοναξιά. Κι όμως σύμφωνα με μία έρευνα που διεξήχθη στην Αυστραλία , το 42% των ερωτηθέντων  που χρησιμοποιούν 4 ή 5 μεθόδους τεχνολογίας νιώθουν μεγαλύτερη μοναξιά από αυτούς που χρησιμοποιούν μία μόνο μέθοδο. Μάλιστα οι νέοι πού χρησιμοποιούν κυρίως ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης προκειμένου να επικοινωνήσουν με τους φίλους τους νιώθουν τεράστια μοναξιά σε σχέση με αυτούς που χρησιμοποιούν την άμεση επικοινωνία με φίλους και γνωστούς. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι το αν οι νέοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικά την τεχνολογία για να ξεχαστούν από την μοναξιά που τους πολιορκεί καθημερινά ή αν χρησιμοποιούν social media , τα οποία όχι μόνο δεν τους βοηθούν αλλά αυξάνουν την μοναξιά τους. Φυσικά η  τεχνολογία μπορεί να έχει θετική επίδραση στις σχέσεις μας αλλά σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι σήμερα <συναντούν> τους φίλους και τους συνεργάτες τους online. Έτσι δημιουργείται μία εικονική  πραγματικότητα (virtual reality) στην οποία οι νέοι εθίζονται και δεν μπορούν να την αποχωριστούν καταλήγοντας με μόνη συντροφιά την μοναξιά τους. Το να αισθανόμαστε μόνοι κάποιες φορές όχι μόνο δεν μας βλάπτει αλλά μας βοηθάει και να γνωριστούμε καλύτερα με τον εαυτό μας, να μάθουμε και να αποδεχτούμε τα προτερήματα και τα ελαττώματά μας. Εξάλλου η μοναξιά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης. Κι όντως, η μοναξιά ανήκει στην κραυγαλέα πραγματικότητα. Υποθάλπεται και συντηρείται, είναι  παρούσα στις άθλιες φτωχογειτονιές, είναι έντονη στα μεγάλα αρχοντόσπιτα , είναι υπαρκτή στις παγωμένες φιλίες και στις τραυματισμένες οικογένειες. Ζούμε καθημερινά με την μοναξιά , είτε στο δικό μας είτε στο διπλανό σπίτι παρ’ όλες τις κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού μας, της εποχής που λιγόστεψε η αγάπη για τον πλησίον, αφού στην θέση της έρχεται και δυναστεύει η αδιαφορία, η επιθετικότητα, το μίσος και ο ατομισμός. Το ερώτημα εδώ είναι αγωνιώδες. Θα μπορέσουμε άραγε να ζεστάνουμε τις παγωμένες ψυχές; Θα καταξιωθούμε να δώσουμε νόημα στην ζωή μας; Ή θα μείνουμε αδιάφοροι περαστικοί μπροστά στην ανθρώπινη δυστυχία; Αν δεν ενεργήσουμε, αν δεν αποτρέψουμε στον άμεσο κύκλο της κοινωνικής μας αναστροφής , την δυστυχία της μοναξιάς , θα εξισώσουμε την ύπαρξή μας με ένα ψυχρό αριθμό μέσα στην ανωνυμία ενός πλήθους ουδέτερου, άχρωμου και ανεύθυνου.

Καραγκούνη Κωνσταντίνα, Κυρίτση Βασιλική, Μακρυγιάννη Δήμητρα.